No cóż. Miasteczko jak miasteczko. Prowincjonalne, zapyziałe, wyludnione i smutne.Nic tu się nie dzieje dzisiaj i generalnie nie wiele działo w przeszłości.
Podobne dziesiątkom innych na Pomorzu Zachodnim, ale na swój sposób wyjątkowe dla mnie, bo jest miejscem mojego urodzenia i miejscem z którym związałem swoje życie.
Od dziecka interesowała mnie jego przeszłość, ale nie w sensie wydarzeń historycznych, tylko tego jakie było kiedyś.Jacy żyli w nim ludzie, kim byli, co robili, jak i gdzie mieszkali.
Niestety, ale prawie nic z tej przedwojennej przeszłości nie można już dzisiaj zobaczyć.Druga Wojna panoszyła się tutaj wyjątkowo silnie i z dawnej zabudowy pozostały jedynie mizerne szczątki.Różne źródła podają różne dane, ale generalnie twierdzi się, że zniszczeniu uległo około 85 % choszczeńskich budynków a nawet podaje się ich dokładna liczbę - 1345.
Jak było naprawdę, nie dowiemy się już chyba nigdy. Wiele zdatnych do odbudowy budynków, na czele z kościołem katolickim, rozebrano ponoć w ferworze zdobywania cegły na odbudowę Warszawy. Inne, nie remontowane z powodu powojennej biedy, z biegiem lat rozpadły się same.
Te, które pozostały można w zasadzie policzyć na palcach, a takich które trwają w niezmienionej od ponad sześćdziesięciu lat postaci, jest jeszcze mniej.
Chciałbym do nich dotrzeć, zarejestrować ich dzisiejszy wygląd i porównać go z tym jak wyglądały dawniej.
Jest to o tyle trudne, że przedwojennych fotografii Choszczna jest naprawdę niewiele, wszystkiego może kilkadziesiąt.Trochę starych pocztówek i odrobina prywatnych zdjęć.
Zastrzegam oczywiście, że nie jest moim celem odkrywanie a tym bardziej poprawianie historii mojego miasta.Brak mi do tego kompetencji, czasu i źródeł. Chciałbym po prostu porównać wygląd tego co było dawniej z wyglądem tego co pozostało dziś. To wszystko.
Choszczeński Świat sprzed 23 lutego 1945 roku jest już dzisiaj wyjątkowo ubogi.
Popatrzmy ;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz